Tradycja Reformacji w polskim piśmiennictwie politycznym z 2 połowy XVI i pierwszej połowy XVII wieku
Urszula Anna Augustyniak
Abstrakt
Tekst ma charakter źródłoznawczy. Jego podstawą źródłową jest szlachecka publicystyka polityczna. Celem było sprawdzenie, jak postrzegano genezę, skutki oraz najbardziej charakterystyczne cechy Reformacji w okresie od pierwszego bezkrólewia do połowy XVII w., ze szczególnym uwzględnieniem apogeum działań kontrreformacyjnych za panowania Zygmunta III Wazy.
Autorka podjęła próbę odpowiedzi na kilka podstawowych pytań:
1. Czy i w jakim zakresie sięgano do tradycji reformacji jako ruchu religijnego.
2. Jak głęboko sięgała pamięć historyczna i wiedza o luterańskich początkach Reformacji ludzi, którzy w większości związani byli z reformacją kalwińską.
3. Jakie cechy i skutki reformacji uznawano za najważniejsze dla losów protestantyzmu w Rzeczypospolitej.
4. Jak wykorzystywano odwołania do tradycji reformacji w dyskursie politycznym.
5. Czy przedmiotem zainteresowania publicystów szlacheckich była tylko reformacja polska, czy także dzieje reformacji i protestantyzmu w innych krajach europejskich.
Słowa kluczowe:
Reformacja, tradycja, publicystyka polityczna, szlachta, ruch egzekucyjny, wolność, kontrreformacja
Augustyniak, U. A. (2018). Tradycja Reformacji w polskim piśmiennictwie politycznym z 2 połowy XVI i pierwszej połowy XVII wieku. Rocznik Teologiczny, 60(3), 221–258. Pobrano z https://ojs.chat.edu.pl/index.php/rt/article/view/169