Artykuł dokonuje analizy źródeł i podstawowych właściwości nowego ateizmu odnosząc go tak do twierdzeń i metodologii ateizmu dawniejszego, koncepcji naukowych z zakresu biologii, psychologii czy fizyki, którymi się inspiruje, jak do sposobu funkcjonowania w kulturze. Stawia tezę, że jego moc polega na oparciu się na naukach empirycznych, z których bezpośrednio – z pominięciem nauk humanistycznych jak religioznawstwo, teologia czy filozofia – wyprowadza wnioski metafizyczne, światopoglądowe i aksjologiczne. Tak staje się częścią ruchu, który John Brockmann określa mianem trzeciej kultury. Nowy ateizm przybiera przy tym różne formy, oprócz ateizmu tzw. „czterech jeźdźców apokalipsy” Richarda Dawkinsa, Dana Dennetta, Sama Harrisa i Christophera Hitchensa, obejmuje twórczość filozofów, naukowców a nawet publicystów i przedstawicieli kultury popularnej. W ten sposób staje się znaczącym elementem życia umysłowego i duchowego.
Słowa kluczowe:
nowy ateizm, trzecia kultura, Richard Dawkins, krytyka religii, metafizyka, teologia chrześcijańska
polish
English