Abstrakt

Motyw hermeneutyki należał do jednego z najważniejszych toposów teologii ewangelickiej XX wieku. Hermeneutyka jako samodzielna dyscyplina badawcza w ramach protestantyzmu rozwinęła się w XVII wieku za sprawą Johanna Conrada Dannhauera (1603-1666). Etyka ewangelicka jako wyodrębniony dział teologii powstała za sprawą Georga Calixta (1586-1656), autora Epitome Theologiae moralis. Dopiero jednak za sprawą Schleiermachera, ojca neoprotestantyzmu, wyodrębniła się hermeneutyka filozoficzna per se, czyli synteza istniejących dotąd koncepcji interpretacji – ogólna teoria rozumienia. U Schleiermachera odnajdujemy również motyw postrzegania etyki teologicznej jako teorii rozumienia państwa, społeczeństwa i kultury. Współczesna etyka ewangelicka w całości teologicznego namysłu pełniła szczególną rolę w końcu lat 80. i początku 90. XX wieku. Wówczas też motyw rozumienia jako specyfi cznego zadania etyki znalazł szczególną rolę w pismach Trutza Rendtorff a, Wolfh arta Pannenberga, a wśród najnowszych opracowań przedmiotu, w etyce – dziele szwajcarskiego teologa Johannesa Fischera.