Abstrakt

Artykuł przedstawia ideę nowonarodzenia, jako istotny składnik wiary chrześcijańskiej w rozumieniu wspólnot pentekostalnych. Nawiązując do korzeni pobożności i doktryny zielonoświątkowej, autor omawia istotę oraz proces nowonarodzenia jako pierwotnego, głównego i przełomowego doświadczenia człowieka przyjmującego Boże zbawienie. W perspektywie pentekostalnej nowonarodzenie jest darem Boga, a osobą dokonującą odrodzenia jest Duch Święty. Jest ono poprzedzone upamiętaniem (żalem i odwróceniem się od grzechu), oraz osobistą wiarą w dokonane przez Chrystusa dzieło odkupienia człowieka. Nowonarodzenie jest wzbudzeniem do nowego życia duchowego, jest darowaniem człowiekowi nowej, duchowej natury, będącej częścią natury Boga. Poprzez akt nowonarodzenia Duch Święty zamieszkuje w człowieku. Dla zielonoświątkowców nowonarodzenie jest koniecznością – bez doświadczenia nowonarodzenia nie można być zbawionym. Jest początkiem nowego, duchowego życia, rozwijającego się przez uświęcenie, dzięki współdziałaniu odrodzonego człowieka z Duchem Świętym. Nowonarodzony z powodu ponownego upadku w grzech i braku upamiętania może stracić nowe życie otrzymane wcześniej od Boga.