Opublikowane: 2017-12-301

Reforma, reformizm, Reformacja – analiza filozoficzna

Tadeusz Bartoś

Abstrakt

Reformizm to historyczna praktyka wymyślania na nowo struktury społecznej. Reformizm jest zastosowaniem nowych idei w sporze z tradycyjnymi praktykami społecznymi. Najbardziej znaczącym przykładem i zarazem najstarszym są reformy Solona w starożytnej Grecji. Aktywna postawa wobec tradycji jest obecna w XVI wiecznym ruchu Reformacji. To także dobry przykład społecznego konstruktywizmu. Główną ideą jest stworzenie nowego typu społeczeństwa. Wedle idei (indywidualnego zamysłu) reguluje się funkcjonowanie społeczności. To intelektualistyczny i zarazem centralistyczny aspekt reformizmu. Reformacja była trwałą przeszkodą papieskiego ekspansjonizmu. Reformacja to także nowy etap ewolucji katolicyzmu, oznacza bycie w trwałej interakcji z ruchami protestanckimi. Kontrreformacja dla katolicyzmu miała efekt paraliżujący. Uniemożliwiała modernizację, jeśli tylko możliwe zmiany przypominały te wymyślone przez protestantów. Ostatecznie katolicyzm nie zrezygnował z idei jedności. Podział uznany za zło, wymaga naprawy. Stąd oczekiwanie na lepsze czasy, kiedy to nawrócą się i wrócą do katolickiej Macierzy, najpierw Żydzi, a później wszystkie historyczne odłamy chrześcijaństwa.

Słowa kluczowe:

reforma, reformizm, Reformacja, przyczyna i skutek, społeczny konstruktywizm, rzymski centralizm

Pobierz pliki

Zasady cytowania

Bartoś, T. (2017). Reforma, reformizm, Reformacja – analiza filozoficzna. Rocznik Teologiczny, 59(4), 865–874. Pobrano z https://ojs.chat.edu.pl/index.php/rt/article/view/149

Cited by / Share