Opublikowane: 2024-12-301

Ku teologii wstawiennictwa Ducha Świętego. Pneumatologiczne i ekumeniczne inspiracje Augustyna z Hippony w liście 130

Abstrakt

W katolickiej teologii i praktyce kościelnej wstawiennictwo aniołów, Matki Jezusa i świętych jest szczególnie widoczne. Uzasadnienie tego stanowiska często nie zadowala chrześcijan z innych wspólnot. Jednak list św. Pawła do Rzymian, szczególnie 8,27, zwraca na siebie uwagę: “Duch przyczynia się za nami”. Augustyn z Hippony zaproponował bardzo ciekawą interpretację tego biblijnego tekstu w Liście 130. wskazał na Ducha Pańskiego jako Orędownika. W krótkim wyjaśnieniu stara się przekonać adresata listu, że misją Ducha jest uzdolnienie człowieka do modlitwy. Jego działanie polega na usuwaniu przeszkód w człowieku, a nie w Bogu Ojcu, aby ten mógł słuchać. Ta perspektywa posiada wymiar doczesny i wieczny. Ten niewielki tekst Augustyna stanowi ważną inspirację dla pneumatologiczno-ekumenicznej interpretacji wstawiennictwa aniołów, Matki Jezusa i świętych jako orędowników w Orędowniku. Takie podejście teologiczne zachowuje prymat Bożego działania.

Słowa kluczowe:

list św. Augustyna do Proby (130), Duch Święty Orędownik, teologia wstawiennictwa

Pobierz pliki

Zasady cytowania

Pek, K. (2024). Ku teologii wstawiennictwa Ducha Świętego. Pneumatologiczne i ekumeniczne inspiracje Augustyna z Hippony w liście 130. Rocznik Teologiczny, 66(4), 673–689. https://doi.org/10.36124/rt.2024.25

Cited by / Share

Licencja

Creative Commons License

Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa 4.0 Międzynarodowe.