Opublikowane: 2025-12-281

Nowe Kościoły Charyzmatyczne – charakterystyka i aspekty ekumeniczne

Abstrakt

Termin „Nowe Kościoły Charyzmatyczne” odnosi się do Kościołów (kościołów), które zaczęły powstawać począwszy od połowy lat 50. XX wieku w wyniku ruchu charyzmatycznego. Cennym źródłem ich poznania jest opublikowany w 2018 roku przez liderów tych Kościołów dokument pt. The Characteristics of the New Charismatic Churches. Przedstawia on historię, terminologię, strukturę, orientację teologiczną i praktykę Nowych Kościołów Charyzmatycznych oraz ich zaangażowanie w misję i kulturę. Niniejszy artykuł streszcza zawartość tego dokumentu, wyjaśnia niektóre jego elementy i dodaje komentarz w optyce ekumenicznej, zwłaszcza z perspektywy Kościoła rzymskokatolickiego. Sieciowy charakter Nowych Kościołów Charyzmatycznych, elastyczność ich struktur i wizja „jedności w Duchu” zbiegają się z wymaganiami „społeczeństwa sieci” oraz z nowymi paradygmatami rzymskokatolickich zasad ekumenizmu, a także z postulatem czynienia z Kościoła „domu i szkoły komunii”. Odnowiona misja ewangelizacyjna, doświadczenie już istniejącej jedności i pielęgnowanie relacji – Kościoła i w Kościele – mogą być owocem wymiany darów duchowych między Nowymi Kościołami Charyzmatycznymi a Kościołem rzymskokatolickim, a nawet – w perspektywie ekumenicznej – między wszystkimi wyznawcami Chrystusa.

Słowa kluczowe:

ekumenizm, Nowe Kościoły Charyzmatyczne, pentekostalizm, ruch charyzmatyczny

Pobierz pliki

Zasady cytowania

Pawłowski, S. (2025). Nowe Kościoły Charyzmatyczne – charakterystyka i aspekty ekumeniczne. Rocznik Teologiczny, 67(2), 245–280. https://doi.org/10.36124/rt.2025.12

Cited by / Share

Licencja

Creative Commons License

Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa 4.0 Międzynarodowe.