Biblia gocka była wielokrotnie wydawana, do najważniejszych wydań należą: Junius (1665), Bezelius (1750), Gabelentz and Loebe (1836), Bernhardt (1875), Streitberg (1908-1910, 1919). Pierwsze wydania dotyczyły tylko kodeksu Argenteus, ponieważ był to jedyny dostępny rękopis Biblii gockiej. Od końca XVIII odkrywane były nowe rękopisy, wydania zostały poszerzone o nowe partie tekstu biblijnego. Wydania te zazwyczaj zawierały tekst łaciński lub grecki, w rezultacie mogli z nich korzystać również i bibliści. Niestety germaniści tłumaczący tekst grecki nie zawsze trzymają się wiernie tekstu gockiego, a proponowany przez nich hipotetyczny tekst grecki bazuje albo na Kodeksie Aleksandryjskim (Bernhardt), albo teorii Hermanna von Sodena (Streitberg). Z tego też powodu gocki przekład prawie w ogóle nie jest cytowany w krytycznych wydaniach greckiego Nowego Testamentu.