Opublikowane: 2023-05-291

Motywy pokoju i pojednania w teologii Witolda Benedyktowicza

Abstrakt

Postać Witolda Benedyktowicza wywarła wielki wpływ na polską ewangelicką teologię systematyczną drugiej połowy XX wieku, a w dużej mierze ją zdominowała. Do centralnych motywów teologii Benedyktowicza należą pokój oraz pojednanie. Warszawski teolog, opierając się na doktrynie Chrześcijańskiej Konferencji Pokojowej (ChKP), znanej również jako Praska Konferencja Pokojowa, która działała w latach 1958-1989, stworzył chrześcijańską teologię pokoju, nadając jej odrębną nazwę, a mianowicie irenologia. Teologia pokoju wynikała z egzystencjalnych doświadczeń teologa, który uważał fundamentalne znaczenie doświadczeń II wojny światowej dla całego swojego rozumienia świata, oraz z uczestnictwa w pracach ChKP.
Kościelna aktywność w ruchu ekumenicznym w Polsce oraz na arenie międzynarodowej skierowała długoletniego prezesa Polskiej Rady Ekumenicznej do działalności praktycznej i teoretycznej związanej z pojęciem pojednania. W artykule omówiono rozumienie pojęć pokój i pojednanie w dorobku teologicznym W. Benedyktowicza.

Słowa kluczowe:

pokój, pojednanie, teologia ewangelicka, etyka ewangelicka, Witold Benedyktowicz, polski protestantyzm

Pobierz pliki

Zasady cytowania

Hintz, M. (2023). Motywy pokoju i pojednania w teologii Witolda Benedyktowicza. Rocznik Teologiczny, 64(2), 513. https://doi.org/10.36124/rt.2022.19

Cited by / Share