Abstrakt

Duszpasterstwo zawiera w sobie wyraźny kontekst pedagogiczny; edukacyjny i wychowawczy. Poradnictwo pastoralne powstało w stanach Zjednoczonych i tam obecnie najsilniej jest praktykowane we współczesnym Kościele w Ameryce. Pedagogika rogersowska oraz refleksja teologiczna Richarda Niebhura stanowią przestrzeń analizy aspektu pedagogicznego we współczesnym poradnictwie pastoralnym zarówno w jego teoretycznym , jak i praktycznym wymiarze. Pedagogiczne oddziaływania duchownych są bardziej skuteczne, a co bardziej istotne, znajdują potwierdzenie w miarę szybko podejmowanych przez jednostkę konkretnych zaangażowania i działań w przestrzeni społecznej. Jednym z bardziej znanych przykładów mogących stanowić ilustrację tego procesu jest tak zwany Ruch Sanktuaryjny (Sanctuary Movement) w Stanach Zjednoczonych omówiony w niniejszym tekście. Osoby zaangażowane w działalność Ruchu Sanktuaryjnego zdecydowanej większości deklarowały swój silny związek z Kościołem i wartościami chrześcijańskimi, podkreślały przy tym, że decydujący wpływ na ich decyzje miał kontakt z duchownym, do którego zwracali się ze swoimi osobistymi problemami, najczęściej nie będąc świadomi lub w najmniejszym stopniu zainteresowani cierpieniem, osamotnieniem, marginalizacją innych ludzi, z którymi przebywali w przestrzeni społecznej. W poradnictwie pastoralnym uruchamiany zostaje mechanizm transgresji indywidualnego, trudnego psychologicznie doświadczenia o wymiar społeczny, a co ważniejsze do podejmowania działań w kierunku poprawy czy zmiany danego stanu rzeczy.