Abstrakt

Novum Instrumentum omne przygotowane zostało przez Erazma (1469-1536) i było pierwszym opublikowanym Nowym Testamentem w języku greckim (1516). Drukarzem był Jan Froben (1460-1527) z Bazylei. Pierwszym drukowanym wydaniem Nowego Testamentu była Poliglota kompluteńska (1514), jednak została opublikowana dopiero w 1522 roku. Erazm wykorzystał siedem późnych greckich rękopisów przechowywanych w Bazylei, lecz niektóre partie przetłumaczył z łacińskiej Wulgaty. Ukazało się w sumie pięć wydań erazmiańskiego greckiego Nowego Testamentu. Luter wykorzystał drugie wydanie na potrzeby swego przekładu. Najważniejszym jest jednak trzecie wydanie (1522), które zawiera Comma Johanneum. Wydanie to wykorzystał Tyndale w swoim przekładzie Nowego Testamentu na język angielski (1526), a później przez wydawców i tłumaczy Biblii Genewskiej oraz King James Version. Erazmiańskie wydanie było podstawą dla większości nowożytnych przekładów Nowego Testamentu w wiekach XVI-XIX.