Abstrakt

W artykule postawiono pytanie o to, czy i w jaki sposób M. Luter ujmował napięcie pomiędzy znaczeniem dosłownym tekstów biblijnych (przede wszystkim starotestamentowych) i ich chrystologiczną interpretacją oraz jakie znaczenie ma dzisiaj jego interpretacja Starego Testamentu. Przedstawiono zasadnicze elementy hermeneutyki biblijnej M. Lutra i jego wykład Iz 53 w zestawieniu interpretacją tego tekstu w świetle egzegezy historyczno-krytycznej. Interpretacja M. Lutra jest chrystologiczna, co wynika z sensu literalnego Pisma. Z perspektywy chrześcijańskiej i w świetle Nowego Testamentu sensy pneumatyczno-literalny i historyczno-literalny zbiegają się razem. Jego wykład łączy w sobie egzegezę tekstu ze zwiastowanie ewangelii odbiorcom. Jest to w swej istocie interpretacja egzystencjalna. Przy wszystkich różnicach pomiędzy wykładem M. Lutra a współczesną egzegezą łączy je krytyczne i analityczne podejście do tekstu biblijnego w językach oryginalnych oraz podkreślenie fundamentalnej roli odbiorcy, a tym samym poruszanie się pomiędzy dwoma biegunami: historycznym i dosłownym znaczeniem oraz interpretacją egzystencjalną (współczesnego) odbiorcy.