https://orcid.org/0000-0003-4750-126X
Problematyka przedstawiona w artykule „Nauka religii jako forma edukacji obywatelskiej. Przyczynek do inkluzji społecznej uczniów” ujmuje rolę edukacji obywatelskiej jako integralnego komponentu inkluzji społecznej osadzonego we współczesnej edukacji religijnej. Dziś podkreśla się, że przedmiotem zainteresowań pedagogiki religii jest nie tylko formacja religijna, ale także jej edukacyjny oraz społeczny potencjał, wykraczający poza tradycyjne funkcje i odpowiedzialności ograniczone tylko do życia Kościoła. Podstawowym celem analiz jest wykazanie, że nauka religii, wzbogacona o komponenty edukacji obywatelskiej, może holistycznie łączyć jednostki z życiem społecznym, wzmacniając w ten sposób poczucie przynależności i odpowiedzialności społecznej. Artykuł rozpoczyna się od zarysowania podstaw koncepcyjnych pedagogiki religii jako dyscypliny nauki, która obejmuje wymiar religijny, społeczny i humanistyczny. Podkreśla się inkluzyjny charakter edukacji religijnej, która angażuje rodzinę, szkołę, ale też ogół społeczeństwa. Tym samym jednym z zadań i postawionych celów współczesnej pedagogiki religii jest inkluzja społeczna z wszystkimi jego członkami, bez względu na ograniczenia, cechy, kategorie, polityczne czy kulturowe uwarunkowania. Ponadto badanie zawiera także wybrane tematy z edukacji obywatelskiej zintegrowane z teoretycznymi koncepcjami pedagogiki religii, mające na celu kultywowanie demokratycznego i partycypacyjnego społeczeństwa obywatelskiego. Teoretyczne przesłanki posłużyły wyłonieniu idei edukacji obywatelskiej odzwierciedlonych w celach i treściach podstaw programowych religii zielonoświątkowej. Artykuł kończy się przykładowym scenariuszem lekcji religii zielonoświątkowej, który ilustruje praktyczną realizację edukacji obywatelskiej w ramach nauki religii, prezentując pedagogiczny model wspierania inkluzji społecznej uczniów poprzez edukację religijną.
Podkreśla się dziś, że przedmiotem zainteresowań pedagogiki religii jest nie tylko formacja religijna, ale także jej edukacyjny oraz społeczny potencjał, wykraczający poza tradycyjne funkcje i odpowiedzialności ograniczone tylko do życia Kościoła.
Podstawowym celem analiz jest wykazanie, że nauka religii, wzbogacona o komponenty edukacji obywatelskiej, może holistycznie łączyć jednostki z życiem społecznym, wzmacniając w ten sposób ich poczucie przynależności i odpowiedzialności społecznej.
Artykuł rozpoczyna się od zarysowania podstaw koncepcyjnych pedagogiki religii jako dyscypliny nauki, która obejmuje wymiar religijny, społeczny i humanistyczny. Podkreśla się inkluzyjny charakter edukacji religijnej, która angażuje rodzinę, szkołę, ale też ogół społeczeństwa. Tym samym jednym z zadań i postawionych celów współczesnej pedagogiki religii jest inkluzja społeczna z wszystkimi jego członkami, bez względu na ograniczenia, cechy, kategorie, polityczne, czy kulturowe uwarunkowania.
Ponadto badanie zawiera także wybrane tematy z edukacji obywatelskiej zintegrowane z teoretycznymi koncepcjami pedagogiki religii, mające na celu kultywowanie demokratycznego i partycypacyjnego społeczeństwa obywatelskiego.
Teoretyczne przesłanki posłużyły wyłonieniu idei edukacji obywatelskiej odzwierciedlonych w celach i treściach podstaw programowych religii zielonoświątkowej.
Artykuł kończy się przykładowym scenariuszem lekcji religii zielonoświątkowej, który ilustruje praktyczną realizację edukacji obywatelskiej w ramach nauki religii, prezentując pedagogiczny model wspierania inkluzji społecznej uczniów poprzez edukację religijną.
Pobierz pliki
Zasady cytowania
Cited by / Share
Licencja
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa 4.0 Międzynarodowe.
polish
English
https://doi.org/10.36124/rt.2025.23